Από τη Δευτέρα μετά το Πάσχα μέχρι το Σεπτέμβριο γίνονται με την ευκαιρία θρησκευτικών εορτών πανηγύρια . Από τα παλιά χρόνια ήταν μια ευκαιρία για κοινωνικές επαφές, εμπορικές ανταλλαγές και γνωριμία των νέων για την δημιουργία οικογενειών.
Στις εκκλησίες, τις πλατείες αλλά και άλλους κατάλληλους χώρους των χωριών και των συνοικιών στήνεται το “παβιόνι”΄ή "πάρκο", μια ξύλινη στολισμένη εξέδρα και γύρω του τραπέζια και πάγκοι. Στα μεγάλα πανηγύρια στήνονται περισσότερα "πάρκα" και τα τραπέζια και οι καρέκλες βρίσκονται σε χώρους περιφραγμένους παλιότερα με κλαδιά αρωματικών θάμνων (μυρτιά, σκίνος ). Αυτούς τους περιφραγμένους χώρους τους ονόμαζαν "παράγκες".
Πάνω στο πάρκο παίζει η ορχήστρα με βασικό όργανο το βιολί (σήμερα σπανίζουν οι λαϊκοί βιολιστές) και μπροστά της χορεύει και διασκεδάζει ο κόσμος. Καθιερωμένος χορός είναι ο κερκυραϊκός συρτός με ελαφράδα, χάρη και έντονο λυρικό στοιχείο.
Στον περιβάλλοντα χώρο και τους γύρω δρόμους απλώνουν την πραμάτεια τους πλανόδιοι μικροπωλητές με γλυκίσματα, κουλούρια, παιχνίδια, δώρα, ψητό κρέας, κρασί και ποτά.